Brrr!
De laatste dagen was het nogal koud. Maar echt koud! Het is moeilijk te omschrijven hoe dat nou voelt, zeker nu we alweer een week in het Bossche zitten, maar stel je voor dat als je na even stil gestaan te hebben, weer beweegt en je broek ijs- en ijskoud is geworden... Laat maar, het lukt niet.
Laatste ronde!(?)
Donderdag was officieel de laatste speeldag, maar (bijna) iedereen had in de gaten dat er vrijdag nog een ronde gespeeld moest worden in de tijd die stond voor de voorbereiding van de eindpresentatie. Sommige teams dachten zelfs twee ronden en hebben 's avonds nog doorgewerkt aan de presentatie.
Vrijdag op de SeAMK (Business School) hangt er inderdaad de mededeling dat er twee ronden gespeeld gaan worden. Een aantal mensen schiet in de stress, een aantal andere mensen niet.
Uiteindelijk wordt er één ronde gespeeld, waarna er tijd is de presentatie voor te bereiden. Deze presentaties beginnen direct na de lunch; het was dus erg rustig in de kantine.
Presenting in English
De presentaties gaan over het presteren van de teams in het algemeen, en de gekozen strategieën en de daaruit getrokken lessen in het bijzonder. Elk teamlid moest bijdragen in de presentatie. Voor de meesten geen probleem, het was in het Engels, maar de verschillen in taalniveau zijn toch opmerkelijk. Wij Nederlanders kunnen trots zijn op onze kennis van het Engels. Volgens mij heeft elk team een top presentatie neergezet.
Na de presentaties, die nogal wat tijd in beslag namen, maar wel erg leuk waren, ging iedereen als de wiedeweerga richting hotel om zijn mooiste pak/jurk/panterlaarzen aan te trekken, want de laatste avond staan in het teken van het Farewell dinner; Dukenet's invulling van de prijsuitreiking en officiële afsluiting van Markstrat Challenge 2010.
Officieel einde
Iedereen zit all dressed up in een mooi restaurant tegenover ons hotel. Leuk om iedereen die je de hele week in zijn eigen outfit hebt gezien, nu eens 'op net' te zien. De tafels zijn op industrie ingedeeld, dus iedereen zit bij zijn eigen team, met alle concurrerende teams.
De sfeer is, zoals de hele week al, bijzonder goed. Er wordt gezellig geouwehoerd, gepocht met prestaties, hier en daar een wijntje gedronken, maar vooral veel foto's gemaakt. Echt super!
Dit jaar is het laatste jaar dat Ton Perlo als president van Dukenet optreedt. In die hoedanigheid heeft hij het diner opgeluisterd met een boeiende, maar emotionele speech. Na 12 jaar geeft hij het stokje door. Wij denken dat de heer Perlo terug kan kijken op een mooie tijd waarin veel bereikt is. Dit soort verbanden en evenementen zijn erg belangrijk en nuttig voor de hedendaagse student. Daarvoor wil ik hem namens alle deelnemers van Markstrat 2010, en alle andere studenten die gebruik hebben gemaakt van deze kans, hartelijk bedanken.
Maar dan: de prijsuitreiking! Elke industrie kent één winnaar (gold medal), één runner-up (silver) en de rest ontvangt een Bronze medal. Tussen de gangen door worden de winnaars bekend gemaakt. Aangezien in bijna elk team een Nederlander zat, kan ik zeggen dat er flink wat winnaars waren binnen de delegatie!
Na de prijsuitreiking, met handjes, presentjes, certificaten en usb-medailles houdt één van de Schotse docenten, James Watt, een bijzonder grappige show waarbij ongeveer iedereen belachelijk wordt gemaakt.
De maaltijd is lekker, de wijn ook en zo komt er een einde aan het officiële programma in Finland.
Onofficieel programma
Voor de meeste docenten eindigt de week met het Farewell dinner, maar voor alle deelnemers en een enkele docent eindigt de week pas vroeg in de morgen in het hotel.
Na het diner gingen de deelnemers en masse richting een disco/nachtclub alwaar de Finse organisator gratis entree en welkomstdrankje geregeld heeft. Met de prijsuitreiking komt er een hoop emotie los kennelijk want de sfeer is fantastisch! Iedereen danst met elkaar, er wordt gezellig gedronken en overal zijn vermoeide maar tot in het ochtendgloren (al kun je daar hier niet echt van spreken) lachende gezichten te zien.
Na het sluiten van de kroeg, gaat het feestje bescheiden verder in het hotel. Aangezien we vroeg vertrekken is het voor sommigen niet eens meer de moeite naar bed te gaan.
Niet naar huis toe gaan!
Om 8u51 staat iedereen alles behalve fris weer in de trein naar Helsinki. Iédereen? Nee, niet iedereen... Marjolein Rojo gaat is nog een paar dagen naar Lapland en Arthur en Guy liggen nog in bed. Gelukkig redden zij de volgende trein, nemen een taxi in Helsinki en zijn nèt op tijd voor onze vertraagde vlucht naar Amsterdam. Een lucky, maar wat geeft dat!?
Saillant detail: de vlucht had vertraging vanwege de sneeuw en kou in Amsterdam... Ja, dat moet je inderdaad in een vliegtuig uit Helsinki (-20'C) omroepen... Ach ja, de Nederlandse piloot is kennelijk meer onder de indruk van de 1,3cm sneeuw in Amsterdam, dan van de ijzige koud en DIK pak sneeuw in Finland.
Eenmaal terug waaiert iedereen weer uit over het land. Na een week op elkaars lip te hebben gezeten, is het wel even lekker weer alleen te zijn. Eventjes dan: binnen een dag wordt Facebook overspoeld met berichten uit heel Europa dat iedereen elkaar, de non-privacy, de inloop-spreekuren op hotelkamers en internationale integratie enorm mist. En dat is typerend: ik heb niemand, maar dan ook echt niemand, iets negatiefs over de afgelopen week horen zeggen
Echt heel erg bedankt, iedereen die deze week geeft mogelijk gemaakt!
Namens alle Nederlandse deelnemers bedank ik Dukenet, alle begeleiders, de organisatie in Finland, Avans Hogeschool, de Kamer van Koophandel en alle andere deelnemers voor een fantastisch leerzame en bijzonder gezellige, intensieve week die geen van ons had willen missen!
Joachim Pach
